Tekst en beeld: Joke van der Zee

Vogelenzang – De trein raast voorbij over het spoor dat de Bekslaan in Vogelenzang kruist. Ze ‘zoeven’ naar Haarlem of naar Leiden. Wie in de buurt woont is gewend aan de trein. En diverse generaties hiervoor want volgens de geschiedenis rijden langs dit traject al treinen sinds 1842. Tientallen jaren later, in 1880, heeft Vogelenzang een station gekregen ‘Vogelenzang-Bennebroek’. Het pand staat er nog maar is als stationnetje al lang niet meer in gebruik. De informatie op monumenten.nl vertelt niet alleen dat het een Rijksmonument is maar geeft nog veel meer – gedetailleerde – gegevens prijs over dit werkelijk prachtige stationsgebouw. In die jaren was wachten op je trein iets fijns, een pand met een smaakvolle uitstraling. Binnen zat je droog en ja, je ‘moest’ wel plaatsnemen in de wachtkamer die relateerde aan de manier van reizen. 1^e klas, 2^e of 3^e. Het was de Hollandse IJzeren Spoorweg-Maatschappij die de spoorwegen aanlegde, maar die ook een architect leverde om stations te bouwen, in dit geval (waarschijnlijk) Dirk A.N. Margadant. 

Geliefd

Die Dirk had het wel in de vingers. Zo’n smaakvol station dat precies in de landelijke omgeving past met een veranda en sierlijke details zowel buiten als buiten. Het is een geluk dat het bewaard is gebleven. In 1944 stopte de laatste trein er namelijk en werd het station opgeheven. Wel diende het tot 1956 nog als halte voor goederenvervoer. Ruim 10 jaar later werd het pand ingericht als verkoop- en kantoorruimte. Pas in 1995 is gestart met restaureren, we kunnen ons voorstellen dat verval dreigde. Tegenwoordig is het station(netje) ook weer een zeer geliefde plek. De Bloemendaler streek er afgelopen zondag neer voor een natje en een droogje en verbaasde zich over de rust die er heerst, ondanks een langskomende trein af en toe. En zeg nou zelf: die horen er bij, zonder trein was dit prachtige gebouw er nooit gekomen. Een tweede betekenis aan het woord ‘rust’ bij dit station, waar sinds 2005 ‘De Wachtkamer’ in is gevestigd, gaat over de gasten en de ontvangst. Kalme zondagsrust gecombineerd met sprankelende spirit die het bezoek en ook de gastvrouwen over zich hebben. Wat een verademing deze zondagmorgen, ten opzichte van de horecadrukte aan het strand en aan de duinranden. 

(Bronnen o.a. monumenten.nl)