Heemstede – Hij was een icoon van de club. Want wie Henk Kinkhouwers zegt, zegt direct Mister HBC. De bekende clubman is op zondag 8 juni op 73-jarige leeftijd overleden. Afgelopen zaterdag was er op het HBC-complex aan de Cruquiusweg een condoleance en een afscheid. Daar werd massaal door clubleden en andere belangstellenden gehoor aangegeven. Honderden mensen kwamen naar het sportpark en spelers van de selectie van het eerste elftal droegen fakkels. Dinsdag (gisteren) was de uitvaart bij Sterrenheuvel in Haarlem-Noord en ook daar was de belangstelling zeer groot. “Henk was een echte clubman. Alles was voor HBC”, zegt oud-bestuurder en voetbalvriend Ed Friedel. “Henk was jaren werkzaam als barman in de kantine. Hij heeft 55 jaar hier achter de bar gestaan. Dan ga je natuurlijk de leden en andere mensen van zelf kennen en zij jou ook.”

Tevens was de oer-HBC’er de grote animator van het lentefeest. Friedel: “Dat was altijd een grootse happening. Henk zorgde daarbij voor een band. Hij was gek op blues. De band speelde dan vaak ‘blues music’. Henkie zorgde voor sfeer en humor, want daar was hij ook goed in.”

Henk Kinkhouwers werd op zijn tiende jaar lid van HBC. Zijn vader was terreinknecht van de club. “Henk en de familie woonden dichtbij, eigenlijk aan de overkant van het sportpark”, weet HBC’er Ron de Bruin te vertellen. “Hij heeft alles doorlopen, van de aspiranten tot aan het eerste elftal. Het waren de jaren zestig, zeventig en begin jaren tachtig van de vorige eeuw.”

Henk voetbalde in de jaren zeventig in het eerste team, samen onder meer met Ed Friedel. “HBC voetbalde nog in de derde klasse”, vertelt Ed. “Maar toen wij kampioen werden begin jaren tachtig en wij naar de tweede klasse promoveerden, zat Henk op de bank. We hadden Clemens Koster als trainer. Henk raakte met hem gebrouilleerd en is toen naar DIO vertrokken. Maar na een seizoen kwam hij weer terug.”

Hij is vervolgens in een lager team gaan spelen en later naar het zaterdagelftal overgestapt waar de Heemstedenaar leider werd. “Ik was trainer van dat team”, aldus Ed. “Henk voetbalde toen al bij veteranen en bij ons was hij dus leider. Hij zat op de bank en was vaak aan het mopperen. Dat werd op een gegeven moment niet gepikt, waarna hij op de tribune plaatsnam. Boos was-ie echter niet.”

Henk Kinkhouwers deed in de jaren zeventig ook aan honkbal bij ‘buurman’ RCH. Hij en zijn honkbalvrienden kregen later de naam ‘Wild Cats’. “Die elitenaam kregen zij omdat ze altijd in een kostuum, blouse, strikje of stropdas verschenen op het veld, dat was nog nooit bij RCH vertoond”, glimlacht Ron de Bruin.

Later heeft Henk ook in het hoofdbestuur van HBC zitting genomen en trainde hij met zijn broer de jongste jeugd, de mini’s. Ron: “Dat heeft ie ook 40 jaar gedaan.” Ed dan weer: “En als er een jeugdspeler doorbrak naar het eerste elftal van HBC, moest iedereen het weten. ‘Kijk, die komt uit de school van Henkie’, knipoogde hij.”

Met veertig man van HBC werd regelmatig in januari Engeland als ‘bakermat van het voetbal’ bezocht. Friedel kan zich nog wel een leuk moment herinneren. “We bezochten cafés en Henk was bij ons de schenker. We lapten geld bij elkaar en dat hield hij bij zich. Op een gegeven moment zaten we in een kroeg maar we waren Henk kwijt. Niemand wist waar-ie was. Moesten we opnieuw geld bij elkaar lappen om de dranken te betalen. Toen we terug waren in het hotel dook Henk plotseling op. ‘Waar waren jullie nou, ik zocht jullie’, zei hij lachend, in goed gezelschap van enkele dames. We moesten uiteindelijk vreselijk lachen. Dat was Henk.”

Op zaterdag 10 mei 2025 botste Henk Kinkhouwers met zijn brommetje – waarschijnlijk raakte hij de stoeprand – en viel hij hard neer. Het eenzijdig ongeluk was een paar honderd meter van het HBC-complex. “We hadden zojuist naar het eerste elftal gekeken dat tegen IJsselmeervogels speelde (3-3), waarna we met een groepje aan het nagenieten waren ”, laat Ron weten. “Rond 22.00 uur is Henk vertrokken naar huis. Zes minuten later zag ik hem op de weg liggen. De ambulancewagen heeft hem opgehaald en vervolgens naar het ziekenhuis in Haarlems-Schalkwijk gebracht.” Clubgenoot Ed Friedel: “Henk had zijn arm en enkele ribben gebroken. Later bleek zijn knie ook gebroken te zijn. Maar het werd steeds erger. Hij kreeg een herseninfarct, verlammingsverschijnselen en ademhalingsproblemen.” 

Ron dan weer: “Hij kon op een gegeven moment niet meer zelf ademen. Het werd steeds slechter en doktoren zagen daar geen verandering meer. Het is ongelooflijk. In januari is zijn vrouw Leny, met wie hij in de jaren negentig is getrouwd, overleden. Henk heeft twee (stief)zoons, twee schoondochters en twee kleinkinderen.”

FOTO: Henk Kinkhouwers kenmerkend: tappend aan de bar. Foto: privécollectie.