Tekst en beeld: Joke van der Zee

Bloemendaal – De redactie van deze krant was uitgenodigd om de boeiende tentoonstelling in de Bibliotheek van Bloemendaal te bekijken: senioren die over hun leven vertellen. Boeiend waren de foto’s met teksten zeker. Mannen en vrouwen op zeer hoge leeftijd die ondanks wat zij meemaakten in het leven toch elke dag nog iets van het leven maken. Zoals dat vaker gaat vangt het oog op weg naar het eigenlijke doel – de Bibliotheek dus – een interessant object. In dit geval het beeld dat naast de Bieb aan de Korte Kleverweg staat: Zittende vrouw onder paraplu. Niet mis te verstaan want het kunstwerk geeft de titel duidelijk weer. Wel te missen wanneer je te diep in gedachten verzonken bent of je focus alleen op het eigenlijke doel hebt: boeken lenen in de Bibliotheek. Leuker is het vaak wanneer je al je zintuigen de kost geeft tijdens een wandelingetje van A naar B (hoe kort ook).

Heijboer

De Zittende Vrouw dus, een kunstwerk van Pieter (Piet) van Heerden uit 1993. Van Heerden (Schoten (Haarlem), 2 januari 1924 – Haarlem, 19 oktober 1996) was in zijn eerdere jaren kunstschilder maar legde zich later toe op het maken van beelden. Over de kunstenaar zelf is nog wel iets bijzonders te vermelden: Hij woonde begin jaren 50 met vrouw en kind in ‘Het Paradijsje’, samen met kunstenaar Anton Heijboer, diens vrouw Puck en hun zoontje. Later in de tijd zou Anton met vier vrouwen samenwonen maar zover was het toen nog niet; eind jaren 50 koos Van Heerden in elk geval voor het beeldhouwen, in die discipline was hij autodidact, als kunstschilder had hij les gehad van onder meer Verwey. Als beeldhouwer koos hij voor onderwerpen als spelende kinderen, paarden maar ook veel vrouwenfiguren, zoals de dame onder de paraplu. Overigens zijn in de nabije omgeving nog meer kunstobjecten van Van Heerden te bewonderen zoals ‘Lientje van de hoek (meisje met springtouw)’ aan de Bloemendaalseweg/Dr. Dirk Bakkerlaan. Bloemedaalseweg/Dr. Dirk Bakkerlaan en ‘Vrouw bij water’, in de tuin van het Spaarnegasthuis aan de Boerhaavelaan te Haarlem-Zuid. Zou hij in zijn achterhoofd dan toch iets van Heijboer hebben meegenomen, zoals de liefde voor de vrouw?

Ogen en oren open

Het mooie van ‘neerstrijken’ is het geleidelijke dat ervan uitgaat: rustig op het doel af. Tijd dus om ook eens links of rechts te kijken. En mocht u denken: dat beeld ken ik toch al járen! Dan geeft zicht op de voorstelling, hurkend onder een paraplu, vast weer nieuwe stof tot gedachten. En laten we wel wezen, daar is kunst ook voor bedoeld!  

 (Bron: Wikipedia)