Door Bart Jonker
Heemstede – Wethouder Sjaak Struijf heeft in zijn portefeuille het sociaal domein, sport en cultuur, onderwijs, duurzaamheid, bestuurlijke vernieuwing en participatie. Onder het genot van een Italiaanse koffie, een informeel en persoonlijk gesprek.
In Rotterdam moest ik iemand verzoeken uit mijn portiek weg te gaan om naar buiten te kunnen
Sjaak Struijf: “Ik ben geboren in Akersloot, daar wonen mijn ouders nog steeds. Ik kom uit een arbeidersgezin, mijn vader was fietsenmaker bij de Hoogovens en mijn moeder deed het huishouden. In mijn studietijd woonde ik in Rotterdam waar ik economie en bedrijfskunde studeerde aan de Erasmus Universiteit. Ik heb zelf gespaard om mijn studie te bekostigen, omdat ik pertinent wilde studeren. Ik woonde in Rotterdam op de Mathenesserlaan. Daar stonden prachtige huizen, maar het was destijds best een verloederde buurt, met drugsdealers, tippelzones en inbraken. Mijn auto deed ik daar niet eens op slot, want dat had gewoon geen zin. Ik moest ’s morgens als ik de deur uitging, iemand verzoeken uit mijn portiek weg te gaan om naar te buiten te kunnen. Ik was aanvankelijk geen politicus, maar zat wel in de werkgroepen, die zich inzetten voor internationale solidariteit en ontwikkelingssamenwerking. In diezelfde tijd zat ook Eveline Herfkens in dat groepje, die later Minister van Ontwikkelingssamenwerking werd. Ook Jan Pronk zat voor mijn tijd in deze werkgroep. Daar is mijn politieke activiteit bij PvdA begonnen, zo’n beetje in 1987/88. Met vrienden ging ik een keer op de wintersport. Op het laatst kwam daar nog iemand uit Heemstede bij en dat is mijn vrouw geworden. Zij wilde niet weg uit Heemstede en ik wilde absoluut weg uit die achterbuurt in Rotterdam. Zodoende ben ik in Heemstede komen wonen zo rond 1997/98. Ik ben vervolgens bij de PvdA in Heemstede in de lokale Heemsteedse politiek terechtgekomen. Aanvankelijk als bestuurslid, later als raadslid en uiteindelijk als wethouder. Het voordeel was dat ik al veel inhoudelijke dossierkennis had. Nu ben ik voor een tweede termijn wethouder.”
Ik wil iets kunnen betekenen voor onze inwoners
Als persoon en wethouder kun en wil je echt iets betekenen voor mensen. Dat kan als raadslid ook, maar een wethouder geeft het vorm en bereidt de uiteindelijke keuze voor en stelt prioriteiten. Ik wil graag iets kunnen betekenen voor mensen die in de knel zitten, die niet mee kunnen komen op school, voor mensen die graag willen sporten en er geen geld voor hebben. Mensen waar het nu even niet goed loopt. Dat vind ik gewoon een prettige en zinvolle invulling van mijn werk. Zo is het handig om binnen mijn portefeuille jeugd en onderwijs, alsmede sport en cultuur te hebben. Het één is met het ander onlosmakelijk verbonden en kent dezelfde dynamiek.
Bezoeken houden je als wethouder scherp
“We komen niet meer buiten, je komt elkaar niet meer tegen in deze coronatijd. Als lokaal bestuurder ben je hard bezig ‘achter het beeldscherm’ met ingewikkelde vraagstukken als de sociale werkvoorziening, over de jeugdzorg, eenzaamheid, welzijn, mantelzorg, bijstandsuitkeringen, schuldhulpverlening, het lokaal sportakkoord en de culturele infrastructuur. Daarnaast ook nog de transitievisie warmte. Het vak is vooral zo interessant als je aan de sociale en persoonlijke kant denkt, zoals een bezoek aan een sportvereniging, het bijwonen van een tentoonstelling of optreden van bijvoorbeeld de Harmonie of het Nieuwjaarsconcert. Hetzelfde geldt voor de mantelzorg dag, het vrijwilligersfeest en de herdenking op 4 mei. Dat geeft balans aan je werk en het houdt je als wethouder scherp. Door corona zit dit er jammer genoeg nu even niet meer in. Dat leuke, die sjeu is er nu even niet. Als je ergens op bezoek bent, dan hoor je nog weleens wat van inwoners of bestuurders van sportverenigingen, juist omdat je dan direct persoonlijk benaderbaar bent. Vaak hoor je dan nuttige aandachtspunten die je bijvoorbeeld meeneemt in beleidsvoorstellen of bijvoorbeeld het lokaal sportakkoord. Dat werkt veel meer drempelverlagend dan het sturen van een uitnodiging voor een virtuele bijeenkomst. Als mensen in deze coronaperiode een e-mail sturen, is het vaak al ernstig. En dat vind ik oprecht jammer. Als ik namelijk sommige zaken eerder had geweten, dan hadden we misschien eerder kunnen helpen. Dat is echt een nadeel van deze coronatijd vind ik. Maar je moet je nu eenmaal aan de coronamaatregelen houden. Ik ben van nature gezagsgetrouw, dus ik houd me daar strikt aan. Ik ben daarom ook wat terughoudend en voorzichtig met contacten. Ik vind dat ik deze verantwoordelijkheid moet nemen, ook naar mijn mede-inwoners toe.”
Altijd al opgekomen voor mensen die minder geluk hebben gehad
“Zelf tennis ik regelmatig en golf ik nu en dan. Vroeger heb ik ook gevoetbald in Akersloot en in Rotterdam. Ik speelde in de verdediging van het team. Door mijn achtergrond zit het verdedigen er eigenlijk van jongs af aan al ingebakken, met het opkomen voor mensen die moeilijker meekomen in onze samenleving en minder geluk hebben gehad. Dat vind ik nog steeds het mooiste om te doen”, aldus Sjaak Struijf.
Foto: Koffiemomentje met Sjaak Struijf (links) en redacteur Bart Jonker (rechts).